Και σταθήκαμε πάλι μόνοι ξυπνώντας από ύπνο πεινασμένο και περπατήσαμε μαζί σε πεδιάδα άγνωστη Γίναμε τότε σκιές που χάθηκαν στους δρόμους μιας πόλης Ακούγοντας τους ωκεανούς της νύχτας να λυσσομανούν οι σκέψεις και οι καρδιές μας γίνανε ένα, γίνανε ένα Και σταθήκαμε πάλι μόνοι μιλώντας με χρώματα μια γλώσσα ξεχασμένη και τότε ξάπλωσα δίπλα σου…
Θα μπορούσα να σου μιλώ τις βροχερές μέρες να βλέπω τα δάκρυα στα μάτια σου τις βροχερές μέρες Θα μπορούσα να σου μιλώ με το δικό μου τρόπο γυρνώντας πίσω πολύ για γιορτές πίσω από έρημους δρόμους Θα μπορούσα να σου μιλώ τις βροχερές μέρες να βλέπω τα πάντα στα μάτια σου τις βροχερές μέρες…
Τίποτα τίποτα δεν έμεινε τίποτα δεν ανήκει πια σε εμάς και όλοι έγιναν τόσο αδύναμοι έγιναν τόσο μικροί Μα ακόμα και όταν όλα όσα ζήσαμε θα έχουνε ξεχαστεί ακόμα και όταν θα βλέπεις τα πάντα να γεννιούνται από την αρχή Θα ακούς τον ύμνο σε αυτό σε αυτό που θα μείνει όταν όλα θα έχουν…
Κάθε στιγμή κάθε στιγμή που περνάει είναι ότι ζήσαμε τώρα και πάει Κάθε στιγμή κάθε στιγμή που περνάει είναι ότι ζήσαμε περνάει και χάνεται Κάθε στιγμή κάθε κομμάτι από τη ζωή μου κάθε στιγμή τραγούδι στον άνεμο γραμμένο στην άμμο Κάθε στιγμή κάθε στιγμή κάθε κομμάτι από τη ζωή μου Κάθε στιγμή κάθε στιγμή τραγούδι στον…
Άναψε μια μεγάλη φωτιά και κάψε κάψε τον κόσμο Μέσα στις φλόγες του θα μάθεις να αγαπάς στα μάτια των παιδιών θα δεις την αιτία Κοίταξε στην μεγάλη ερημιά και σβήσε σβήσε τον ήλιο Τότε οι μέρες μας θα αλλάξουνε μορφή και μια καινούργια βροχή τα δάκρυά μας θα ξεπλύνει τα δάκρυά μας θα ξεπλύνει…
Λένε ότι νύχτες που έχει γεμάτο φεγγάρι παιδιά αγκαλιασμένα κοιτάνε στο μέλλον Ξέρω ότι τις νύχτες όταν νεκρώνουν οι δρόμοι τα παιδιά δεν περιμένουν πετάνε στο μέλλον Σε φτερά ματωμένα το ταξίδι αρχίζει τα δάκρυα στεγνώνουν οι ελπίδες μας τραγούδι Στον πυρήνα της πόλης το ταξίδι αρχίζει στο φως από χίλιους ήλιους οι ανάσες μας…
