Δείξε μου τα κρύα φτερά σου
και θα σφραγίσω τα χείλη σου
στο πουθενά
Με τη δική σου αναπνοή
μέσα στην ερημιά να ζήσω
Να ζεσταίνω το χέρι σου
στο πουθενά

Ξέρω όσα πόθησες έχεις ξεχάσει
Μα εγώ θα κρύψω απ’ τη μνήμη σου
το πουθενά
Θα γίνω στίχος που βουβά θα υπάρχει
μες την αγάπη που χάθηκε
στο πουθενά

Πες μου μόνο τ’ όνομά σου
κι ας στερέψει το αίμα μου
στο πουθενά
Είμαι μια μαύρη σκιά
σ’ όνειρα αλλόκοτα βαδίζω
κρατώντας την ανάσα μου
στο πουθενά

Στις νύχτες που έρχονται
που ολόμαυρες θα’ ναι
Η ίδια φωτιά που με καίει
Η ίδια φωτιά με γιατρεύει

Δεν ξέρω πια ούτε χαρά
Δεν ξέρω ούτε λύπη
Η ίδια φωτιά που με καίει
Η ίδια φωτιά με γιατρεύει

Στο πουθενά

Θ’ ανήκω για πάντα στο πουθενά