Mείναν οι σκέψεις μοναχές
Γκρίζες σαν τον ουρανό
Χωρίς ζωή χωρίς σκοπό
Σκορπίσαν με της μοίρας το ψίθυρο
Το αίνιγμα
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Tίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Μείνανε ίσκιοι αδειανοί
πίσω στις έρημες πόλεις
Αυτοί που ορίσαν τις δικές μας ζωές
Ξεγράψαν τις δικές μας χαρές
Μέσα στις έσχατες φωτιές
θα πέσουν και θα αφανιστούν
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Tίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Σβήνουν τα λόγια τους σε μονοπάτια στοιχειωμένα
και η ψυχή τους έχει μείνει κρύα και θαμπή
Σβήνουν τα βήματα μες σε δωμάτια ερειπωμένα
και η ζωή τους έχει μείνει άδεια και γυμνή
Και τίποτα δεν έλαμπε σκοτεινότερο απ’ το φως
Σκοτεινότερο απ’ το φως